E-postama gönder ÇEVRE SAĞLIĞI SÖZLEŞMELERİ ve TÜRKİYE - ENVIRONMENTAL HEALTH CONTRACTS and TURKEY
Öz
Çevre; genel anlamıyla canlıların bir arada bulunduğu ortam olarak değerlendirilse de, insan çevresi söz konusu olduğunda insanların, dolayısıyla toplumların yaşamları boyunca ilişkilerini sürdürdükleri, karşılıklı etkileşim içinde bulundukları sosyal, fiziksel, kimyasal ve biyolojik ortam olarak tanımlanmaktadır. Çevre kirliliği söz konusu olduğunda milat 19. Yüzyıldaki sanayi devrimi olarak gösterilse de, insanoğlu varoluşundan bu yana çevreyi kirletmektedir. Çevre sorunlarının birbiriyle ve diğer toplumsal sorunlarla bir bütün olmasından dolayı çözümde çeşitli ekonomik, sosyal ve politik koşulların göz önünde bulundurulması gerekir. Çevre sorunları sadece yerel boyutlarda olmayıp küresel düzeyde etkiler oluşturmaktadır. Bu yüzden, bir taraftan sürdürülebilir kalkınma kavramı diğer taraftan çevre hukuku ile ilgili düzenlemeler çevreyle ilgili uluslararası çalışmaları ve bunlara bağlı sözleşmelerin ortaya çıkışını zorunlu kılmıştır.
Anahtar sözcükler: Çevre Sağlığı, Sözleşme, Sürdürülebilir Kalkınma
Generally environment regarded as a media which living things coexist together, on the other hand, in terms of human environment, it is social, physical, chemical and biological media maintain relations throughout life of individuals, and therefore community and interact with each other. In terms of environmental pollution, although industrial revolution in the 19th century hold responsible for the beginning of pollution, mankind has polluted the environment since its existence. Since environmental problems are an integral part of each other and other social problems, various economic, social and political conditions must be taken into consideration in solution. Environmental problems are not only local dimensions, they are global effects. Therefore, the concept of sustainable development on the one hand, environmental laws related regulations on the other side, the international work related to the environment and related contracts have become obligatory.
Key words: Enviromental Health, Contract, Sustainable Development
Tam Metin:
ARTICLE 5Referanslar
Güler Ç, Vaizoğlu S.A. Çevre Sağlığı. İçinde: Halk Sağlığı Temel Bilgiler. Hacettepe Üniversitesi Yayınları, 2015.
T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Aile Ve Tüketici Hizmetleri, Çevre Hizmetleri, Ankara, 2011. http://www.megep.meb.gov.tr, Erişim: 26.10.2016.
Akdur, R., Avrupa Birliği ve Türkiye'de çevre koruma politikaları:" Türkiye'nin Avrupa Birliğine uyumu". Vol. 23. 2005: Ankara Üniversitesi.
T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Aile Ve Tüketici Hizmetleri, Ekoloji, Ankara, 2011, http://www.megep.meb.gov.tr, Erişim: 26.10.2016.
ÖF, T., Çevre Sağlığı. Ankara: Gülhane Askeri Tıp Akademisi Basımevi, 2010: p. 261-298.
Akdur, R., et al., Halk sağlığı. Baskı, Ankara. AÜ TF Antıp AŞ Yayınları, 1998: p. 3-13.
Ceyhan O., Gün İ. Çevre Sağlığı. In:Halk Sağlığı Genel Bilgiler. Eds: Öztürk Y, Günay O. Kayseri, 2011, Pp:1417-1420
Güler, Ç., Çevre Hekimliği, Sağlık, Toplum ve Çevre Bülteni, 4, 37, 1-8. 1994, Ocak.
Karatekin, K. and B. Aksoy, Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının çevre okuryazarlık düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Turkish Studies-International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 2012. 7(1): p. 1423- 1438.
Alagöz, B., Çevre sorunlari, teknolojİ ve değişen öncelikler. 38. ICANAS, 2007. 10: p. 43.
Sencar, P., Türkiye'de çevre koruma ve ekonomik büyüme ilişkisi. 2008.
Krupa F. Paris:Urban Sanitation Text Timeline - Simple is Beautiful. http://www.simpleisbeautiful.org/fredek/parisproject/alltextparis.html. Erişim: 31.10.2016.
Water Pollution Legislation. https://www.lawontheweb.co.uk/legal-help/waterpollution. Erişim: 05.11.2016
Newson, M., Land, water and development. River basin systems and their sustainable management. 1992: Routledge.
Kizilaslan, H. and N. Kizilaslan, Çevre konularında kırsal halkın bilinç düzeyi ve davranışları (Tokat ili Artova ilçesi örneği). Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 2012. 1(1): p. 67-89.
Çabuk, A.G.B. and A.G.Ö.C. Karacaoğlu, Üniversite Öğrencilerinin Çevre Duyarliliklarinin İncelenmesi. Ankara University, Journal of Faculty
of Educational Sciences, 2003. 36(1-2).
Baykal T. Küreselleşme ve başlıca küresel çevre kirlilikleri. Mevzuat Dergisi. 13; 148, 2010.
Kılıç, S., Uluslararasi çevre hukukunun gelişimi üzerine bir inceleme. 2001.
Gürseler, G., Türkiye’de Çevre Hukuku. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, S, 1999. 3: p. 811- 830.
Tiraş, H.H., Sürdürülebilir kalkinma ve çevre: Teorik bir İnceleme. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler
Fakültesi Dergisi, 2012. 2(2): p. 57-73.
Çevre ve Orman Bakanliği http://izindenetim.cevreorman.gov.tr/izin/AnaSayfa/birimler/uluslarasiKuruluslar/uluslararasiSozlesmeProtokolAnls/TurkiyeninTarafOlduguCevreSozlesmeler.aspx?sflang=tr erişim:23.08.2016.
Duru, B., Viyana’dan Kyoto’ya İklim Değişikliği Serüveni. Mülkiye Dergisi, 2001. 25(230): p. 301-333.
Vizyon 2023: Bilim ve Teknoloji Stratejileri Teknoloji Öngörü Projesi, Çevre ve Sürdürülebilir Kalkınma Paneli, Uluslararası Sözleşmeler,Ön Rapor https://www.tubitak.gov.tr/tubitak_content_files/vizyon2023/csk/EK-8.pdf erişim:23.10.2016.
Algan, N. and A.K. Dündar, Türkiye'nin çevre konusunda verdiği sözler. Vol. 8. 2005: Türkiye Bilimler Akademisi.
Martuzzi, M. and J.A. Tickner, The precautionary principle: protecting public health, the environment and the future of our children. 2004, WHO Regional Office for Europe Copenhagen.
Ökmen, M. and K. Görmez, Türkiye’de yerel gündem 21 ve yerel yönetişim uygulamalari. 2009.
Türkeş, M., Küresel İklİmİn korunmasi, İklim değişikliği çerçeve sözleşmesİ ve Türkİye (*). 2001.
Çamur, D. and S.A. Vaizoğlu, Çevreye İlişkin Önemli Toplantı ve Belgeler. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2007. 6(4): p. 297-306.
T.C. Dışişleri Bakanlığı internet sitesi http://www.mfa.gov.tr/birlesmis-milletler_iklimdegisikligi-cerceve-sozlesmesi-_bmidcs_-vekyotoprotokolu-_.tr.mfa erişim:20.10.2016.
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.