VETERINARY PHYSICIANS IN THE ISLAMIC WORLD OF THE MEDIEVAL AGE

Nurdan Kırımlıoğlu

Öz


Summary

According to Islam, human being is the most honorable of all creatures. God created human perfectly and blessed him with his own soul. All the angels prostrated to show their respect and God assigned human being to represent Him on Earth. Everything on Earth and skies serve to him and finally he is responsible for building up the world and protecting it. Animals are also the responsibility of human beings. Prophet Muhammed suggested treating animals gently and respecting their rights, which proves that animals are under the protection of human beings according to Islamic traditions.

The necessity of protecting the animals and plants to ensure the sustainability of natural balance and the idea that animal health and welfare are inseparable have an important place in Islamicthought. Accordingly, examination of animals as a requirement of above mentioned thoughts –but not only for the purpose of benefitting from them but also learning more about their nature in order to carry out human being’s responsibility as perfectly as possible – has been considered essential in Islamic civilizations and animal health has been given special attention throughout Islamic history.

In Islam countries, many studies were conducted and books were written about veterinary medicine between 9th and 15th century. Under the light of this knowledge, the current study aims at presenting information about veterinaries who lived in Islam World during the Middle Age and their scientific works.

Key Words: Islamic World, Medieval Age, Veterinary Physician

 

Özet

İslam inancına göre insan, yaratılmışların en şereflisidir. Yüce Allah onu en güzel şekilde yaratmış,ona kendi ruhundan üflemiş, melekleri ona secde ettirmiş, yeryüzünde kendisinin vekili kılmış, yerde ve göklerde bulunan her şeyi, bu arada hayvanları onun hizmetine vermiş, yeryüzünün imarını ve emanet görevini de ona vermiştir. Hayvanlar da insana verilen bu emanet içerisindedir. Hz. Peygamber(sav.)’in hayvanlara şefkatle muamele edilmesine ve onların hukukuna riayet edilmesinin gerekliliğine dair tavsiyeleri de bize emanet edildiklerini açıkça göstermektedir.

Doğal dengenin sürdürülebilir kılınması için insan, hayvan ve bitkilerin korunması gerekliliği ve bu bağlamda hayvan sağlığı ve refahının birbirinden ayrılamaz olduğu fikri İslami düşüncede önemli bir yere sahiptir. Bu düşünce doğrultusunda hayvanların incelenmesi, ancak sadece faydalanılmak için incelemek değil aynı zamanda mahiyetlerini daha iyi anlayarak kendilerine verilen görevi de layıkıyla yerine getirebilmek için araştırılması İslam medeniyetinde çok önemli bir yer işgal etmiş, hayvanların sağlıklarına büyük önem gösterilmiştir.

İslam ülkelerinde 9. ve 15. yüzyıllar arasında veteriner hekimliği konusunda çeşitli çalışmalar yapılarak eserler ortaya konmuştur. Bu bilgilerin ışığında çalışmamızda ortaçağ İslam dünyasında bu alanda uygulama yapan örnek hekimler ve eserleri hakkında bilgiler sunulması amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler: İslam Dünyası, Ortaçağ, Veteriner Hekim


Tam Metin:

PDF

Referanslar


References

Ertuhan, S. (2009). Hayvan öldürme ile ilgili fıkhi hükümler. Bilimname; Düşünce Platformu 17(2):97-22.

Ateş, AO.(2003). İslam ve doğal hayatın korunması. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 3(1):1-34.

Şener, M.(1998). Hayvan. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul, Cilt 17, syf. 92-98.

Kırbıyık, K.(1992). Baytarlık. TDV İslam Ansiklopedisi. Cilt 5, syf.278-282, 1992.

http://hadisara.wordpress.com/2011/12/04/atin-vasiflari/ Accessed on October 5, 2018

Erk, N.(1961). Dokuzuncu yüzyıla ait “Kitab Al-Hayl Val-Baytara” üzerinde bir inceleme. AÜ Veteriner Fakültesi Dergisi 8(4):367-386. (http://docplayer.biz.tr/9448867-Dokuzuncu-yuzyila-ait-kttab-al-hayl-val-baytara-uzerinde-bir-inceleme-nihai-erk.html Accessed on October 5, 2018)

Nasr, SH.(1989). İslam ve İlim. İnsan Yayınları, İstanbul.

Çakan,H.(2011). Aristoteles’in Zooloji Eserlerinin ve Kemalüddin Demirî’nin Hayâtü’l-Hayevân Adlı Eserinin İçerik ve Yöntem Açısından Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe (Bilim Tarihi) Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.

Bayrakdar, M.(1998). İslam Kültüründe Hayvan. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul, Cilt 17, syf.85-92.

Vural, M. (2012). Câhız ve Biyolojik Evrimciliğin Doğuşu. Kelam Araştırmaları 10(1):117-126.

İzgi,C.(1998). Hayâtü’l-Hayevân. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul, Cilt 17, syf.18-20.

Şahin, Ş. (2007). Bir Tür Olarak Arap Edebiyatında Hayvanı Konu Alan Kitaplar. Uludağ Üniverstesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 16(2): 393-403.

Yazıcı, H.(1998). İbn Kuteybe. Şarkiyat Mecmuası 8; 181-196.

Durmuş, İ.(2012) Uyunü’l-Ahbar. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul, Cilt 42, syf.247-248.

İzgi,C.(2002) Kazvînî, Zekeriyyâ b. Muhammed. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul, Cilt 25, syf.160.

Kaya, M.(1999). İbnü’d‐Düreyhim. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul, Cilt 21, s. 18-19.

Kopf, L. al-Damiri. Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Brill Online, 2018, 17 October http://refernceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-2/al-damiri-SIM_1685

Tekeli, S., Kahya, E., . Dosay, M., Demir, R., Topdemir, HG., Unat, Y., Aydın, AK. (2015). Bilim Tarihine Giriş. 9.Basım, Nobel Kitabevleri, İstanbul.

Artan, T. (2010). Ahmed I and "Tuhfet'ül-müluk ve's-selatin": A Period Manuscript on Horses, Horsemanship and Hunting. In.Animals and People in the Ottoman Empire. Ed. Faroghi, S. Eren Publish, İstanbul , pp.235-269.

http://www.ehlisunnetbuyukleri.com/Islam-Tarihi-D-IBN_I_AVVAM-351.aspx Accessed on September 6, 2018

Görgün, H.(1999). İbnü’l-Münzir el-Baytâr. TDV İslam Ansiklopedisi, İstanbul, Cilt 21, İstanbul, syf. 157-158.

Çınar, AA. (1998). Türk Kültürünün Yazılı Kaynaklarından Baytarnameler. Milli Folklor 1998; 5(38):52-54.


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.